Bilişsel Davranışçı Terapi (BDT)

Bilişsel teorinin temelleri eski yunana kadar dayanır. “İnsanlar olaylardan değil onlar hakkındaki düşüncelerden rahatsız olurlar” demiştir Epictetus. Cicerus ise rahatsızlığın objektif gerçeklikten değil onlara duyulan sübjektif yargılamadan olduğunu ve zihindeki bozuklukların yanlış çıkarımların ürünü olduğunu söylemiştir. Seneca; “Biz düşüncelerimizden dolayı acı çekeriz ve ne kadar buna inanırsak o kadar çaresizizdir, her şey düşüncelerimize bağlıdır”. Aslında hepsi aynı şeyden bahsederler. BDT düşüncelerimizin, ne hissettiğimizi ve nasıl davrandığımızı belirlediğini vurgulayan yapılandırılmış bir terapi şeklidir.

BDT amacı çocuk ya da ergenin kendi, diğerleri ve gelecek hakkındaki düşüncelerini yeniden yapılandırmaktır. Yapılandırma stratejisi ise onlara bilişsel yapılarını, bilişsel süreçlerini, düşünce, duygularını ve davranışlarını değiştirmek için gerekli tecrübeyi ve yeni bilişsel ve davranışsal yetileri sağlamaktır.

BDT çocuk ve gençlerde depresyon, anksiyete bozukluğu, panik bozukluk, obsesif kompulsif bozukluk gibi bir çok psikiyatrik bozukluğun tedavisinde etkin bir biçimde kullanılmaktadır.

Bilişsel Davranışçı Terapinin temel ilkelerine bakacak olursak;

• Danışanın süregelen sorunlarını bilişsel davranışçı şekilde yorumlamaya dayanır.
• Danışanın işbirliğini önemlidir. Terapide her aşamada danışan sürece dâhil edilir.
• Seanslar yapılandırılmış v eve terapi süresi sınırlandırılmıştır.
• Sorun ve çözüm odaklıdır.
• Şimdiki zamana odaklanır
• Eğitici bir modeldir. Hasta kendisinin terapisti olmayı öğrenir, kendi otomatik düşüncelerini tanımlar, çıkarımlar yapar ve onlara cevap verir.
• Düşünce, duygu ve davranışları değiştirmek için çeşitli teknikler kullanılır.

Sonuç olarak bilişsel davranışçı terapi soruna yönelik, aktif ve çözüm odaklı  bir terapi yöntemidir.